the heart of the forest ดวงใจแห่งผืนป่า (ฟรีจนจบค่อยติดเหรียญ)

สวัสดีค่ะ คุณนักอ่านทุกท่าน ต้องเกริ่นก่อนว่า ดิฉันพึ่งหัดเขียนนิยายเป็นครั้งแรกเลยค่ะ ยังไม่ค่อยรู้อะไรอีกหลายอย่างมากๆเลย คงต้องขอความเมตตาจากคุณอ่านทั้งหลายค่อยติชมเพื่อปรับปรุงต่อไปค่ะ ส่วนนิยายเรื่องนี้เกิดจากการดิฉันได้อ่านนิยายเรื่องหนึ่งค่ะ เนื้อหาภายในมีการพูดถึงภาคเหนือของไทย พอดิฉันอ่านจบก็มีความรู้สึกไปอยากเที่ยวมากๆเลยค่ะ จนแทบทนไม่ไหวเลยค่ะ แต่ด้วยสถานการณ์โควิด-19ในตอนนี้ทำให้ดิฉันต้องติดอยู่ในบ้านหลังน้อยอย่างเดียวเลยค่ะ สุดท้ายจึงตัดสินใจเขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมากเพื่อระบายความอดอันในใจค่ะ ทั้งนี้ข้อมูล วิถีชีวิต วัฒนธรรมต่างๆที่อยู่ในนิยายเรื่องนี้เกิดจากค้นคว้าทางอินเตอร์เน็ตค่ะ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ 

   อย่างที่ได้กล่าวในข้างต้นค่ะ ว่านิยายเรื่องเกิดจากจิตนการที่ดิฉันอยากไปเที่ยว เพราะฉะนั้นบทแรกจึงเริ่มด้วยการที่ฉัตรฟ้า นางเอกของเรื่องไปเที่ยวแบบแบกเป้ค่ะ ซึ่งดิฉันเองก็เองก็ตั้งใจไปเที่ยวแบบเดียวกัน และครั้งแรกที่ดิฉันจะไปเที่ยวเองกับน้องชายค่ะ ที่ยิ่งแน่นอนยิ่งกว่าคือดิฉันเองก็เป็นคนหลงทิศเช่นกันค่ะ น้อยครั้งมากที่ดิฉันจะไปไหนเองด้วยตัวเองค่ะ นิสัยนี้เองที่ฉันตั้งใจเอามาใส่ไว้ให้กับฟ้าค่ะ เพื่อจะได้พบกับพระเอกปากร้ายของเราค่ะ  ส่วนในเรื่องรูปร่างของนางเอกที่มีความอวบและเธอก็รักการทานมากค่ะ ดิฉันค่อนข้างชอบผู้หญิงอวบมากกว่า ทั้งนี้เองก็มาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่ดิฉันเคยอ่านโดยให้นางเอกนั้นมีรูปร่างอวบค่ะ แต่สุดท้ายก็จบลงที่นางเอกกลับมาผอมค่ะ พอจบแบบนี้แล้วดิ ฉันจึงหงุดหงิดมากๆเลยค่ะ พอดิฉันเขียนนิยายของตัวเองเลยเลือกให้นางเอกคนแรกเป็นคนอวบค่ะ  นอกจากนี้ฉันคิดว่าผู้หญิงทุกแบบสามารถเป็นนางเอกได้โดยไม่จำเป็นที่จะสวยแบบบิวตี้สแตนดาร์ดค่ะ ทั้งนี้การพรรณนารูปร่างอาจจะลำบากสักหน่อยอาจจะใช้คำซ้ำไปซ้ำมาคงต้องขออภัยคุณผู้อ่านด้วยนะคะ

  ส่วนพระเอกของเรานั้น ขอสารภาพว่า หินมากเลยค่ะ เพราะเป็นเสือสมิงที่เคยเป็นคนมาก่อน แล้ววิญญาณจึงค่อยย้ายร่างเสืออีกทีค่ะ สิ่งที่ดิฉันต้องเค้นสมองอย่างที่สุดคือการจิตนาการถึงวิถีชีวิตของคนโบราณค่ะ ข้อมูลในมือฉันค่อนข้างน้อยมากเลยค่ะ ยุคที่ดิฉันนึกถึงคือช่วงเกือบๆรัฐโบราณของไทยค่ะ ตอนที่เขียนประวัติของพระเอกนั้นดิฉันกุมขมับไม่หยุดเลยค่ะ เรียกได้ว่าแทบอาเจียนเลยค่ะ แต่ก็ผ่านมาได้ก็โล่งใจแล้วค่ะ เรื่องต่อมาที่ดิฉันกังวลคือ พระเอกนั้นอยู่มานานมากทำให้มีหลายชื่อ ทั้งชื่อเดิมคือ สิงขร ชื่อที่ชาวบ้านเรียก คือ พญาสมิง หรือท่านสมิงเผือก แล้วไหนจะชื่อที่ฟ้าเรียกต่างหากอีก คือ พี่เสือ ยอมรับตรงๆว่ากลัวคุณผู้อ่านสับสนมากๆค่ะ แต่ถึงยังนั้นก็ขอใช้ชื่อเหล่านี้เป็นชื่อพระเอกค่ะ เพราะดิฉันคิดว่า นี้คือความเป็นไปได้เมื่อเราอยู่มานานเกินไปค่ะ

  ทั้งนี้ขอฝากพระ-นาง คู่นี้และคู่ต่อๆไป ไว้ในใจทุกท่านด้วยนะคะ